yeahhhh...we did it!!

Daar gingen we dan. Fietsjes op het dak, tassen achterin. Lief een beetje zenuwachtig. Ik ben gewoon zoals altijd. Geen idee wat me te wachten staat dus waarom zou ik dan zenuwachtig zijn. Ik zie alles wel. We hoeven niet ver te rijden want we zitten het weekend in een huisje op Rabbit Hill. Dus binnen 20 minuten staan we op de parkeerplaats. We parkeren de auto en halen de fietsen van het dak. We lopen richting zwembad. Best nog wel een stukje. Als we aankomen is het gelukkig niet druk bij de registratie. We krijgen onze spullen en mogen doorlopen naar binnen. Binnen aangekomen kijken we eerst even rond. Alles staat goed aangegeven. We vragen of het mogelijk is om meteen onze fiets weg te brengen of dat we daarna het parc ferme niet meer uit mogen. Dat mag wel zegt meneer, dus lopen we met fiets richting het parc. Maar daar mogen we niet zomaar in. Eerst krijgen we ons startnummer op onze arm geschreven, met een watervaste stift natuurlijk en moet het startnummer aan de fiets gedaan worden en een startnummer op de helm. En de helm moeten we opzetten. Daarna mogen we pas naar binnen. We gaan op zoek naar ons nummer. Fijn dat we naast elkaar onze fiets kwijt kunnen. We hangen onze fiets op en kijken eens wat rond. Een beetje onwennig. We besluiten om even bij het zwemmen van de 1/4 te gaan kijken. Het ziet er gezellig uit met al die gekleurde badmutsen in het water. Maar wat een gekrioel!! Hopelijk is het bij ons wat rustiger. Na enige tijd besluiten we om ons maar even te gaan omkleden. Hebben we dat maar gehad. Daarna weer terug naar parc ferme. Het is ondertussen wat drukker geworden. We hebben ook buren gekregen en maken een praatje. Buurman heeft hier al vaker meegedaan en weet te vertellen dat we na de eerste ronde fietsen een draai van 180 graden moeten maken en dat we dan meteen moeten klimmen. Lekker handig, snelheid er uit en dan ook nog meteen klimmen. Het lopen is door het bos. Door het bos?!?!?! Och jeetje.....nou ja, ik zie wel. Lief neemt samen met mij even door waar ik naartoe moet als ik ga fietsen en daarna van het lopen. Ik heb niet zo'n richtingsgevoel, dus dat is wel handig. Als het bijna half 12 is doen we de rest van onze kleding uit en staan we alleen nog maar in ons pakje. We gaan richting zwembad waar we eerst de briefing krijgen. Ze hebben het water speciaal voor mij flink opgestookt en het is 23 graden. Brrrr.....
We mogen het water in, maar ik wacht net zo lang totdat ik er echt in moet. En als ik er net in lig, wordt er al gezegd dat we aan de kant moeten gaan hangen. Maar ja.....hoe doe je dat met 10 man in een baan? Dus ik besluit maar aan de zijkant te gaan hangen. Het startschot klinkt sneller dan verwacht en het is meteen een drukte van belang. Ik tik eerst de kant aan en ga dan van start. Ik zwem eerst 10 slagen borstcrawl om even wat mensen voorbij te gaan. Daarna hou ik het bij schoolslag. Het is zo druk in de baan dat ik het niet aandurf om borstcrawl te gaan zwemmen. Ik krijg schoppen aan alle kanten en ik deel zelf ook regelmatig wat uit. Maar goed, het worstelen zal er wel bij horen. Hopelijk volgend jaar iets meer vertrouwen in mijn borstcrawlskills zodat ik in een borstcrawlbaan kan gaan zwemmen. Het bad is 50 meter lang en dus hoeven we maar 10 baantjes te zwemmen. Voor mijn gevoel zit dit er zo op. Ik ga niet de moeite nemen om via de kant het water uit te gaan, ik ga naar het trappetje en ga er elegant uit. Ik gooi mijn badmuts op de grond en ren naar mijn fiets. Daar heb ik alles keurig klaar liggen. Ik droog mijn voeten goed af, doe sokken en hardloopschoenen aan. Trek mijn shirt aan en twijfel nog even of ik ook mijn jasje aan zal doen. Deze laat ik toch maar hangen. Ik doe mijn helm op en pak mijn broodje. En terwijl ik weg ren voel ik dat mijn broodzakje wel heel leeg aan voelt. kak......broodje zit er niet in. Terug. Ja hoor, ligt keurig op het gras bij mijn tas. Gooi het zakje weg en pak het broodje. Ik ga weer rennen met mijn fiets. Ik hoor wat vallen, maar besef niet zo snel dat het van mij kon zijn. Even later bedenk ik me dat dat mijn bril was. Hup....weer terug gelopen, bril opgeraapt en weer gaan rennen. Broodje los in mijn hand. Bedenkend waar ik dat broodje nu ga laten. Ik ren naar de uitgang van het parc ferme en mag daar opstappen. Nog steeds met dat gekke broodje in mijn hand. Ik denk nog even om het te gaan weggooien, maar dat is niet handig want dat broodje is mijn energie. Ik overweeg om het broodje in mijn zakje van mijn pak te stoppen, maar het pak is nat en het broodje zou het niet overleven. Zo fiets ik dus 10 km met een broodje in mijn hand. Af en toe een hapje nemend. Bij het keerpunt is hij eindelijk op en dat is maar goed ook. Ik moet aan de klim beginnen. Mijn buurman had gelijk gehad. Na een kat en muis spelletje met mijn buurman, haal ik hem nog 1 x in, bij de klim, die behoorlijk pittig is. Daarna zal ik hem pas bij de finish weer zien. De tweede ronde gaat als een speer en dat komt natuurlijk ook door de aanmoedigingen van mijn kinderen en schoonouders. Lief kom ik nog een keer tegen als hij nog richting keerpunt moet en ik schreeuw tegen hem dat hij moet doorzetten. Onderweg geniet ik van de mooie omgeving waarin ik fiets en de dennegeur die ik continu ruik. Wat een bofkont ben ik toch om hier te mogen fietsen. Na de tweede ronde moet ik voor de balk weer afstappen en weer door het parc ferme rennen. Het is best een stukje wat je moet lopen. Ik hang mijn fiets weer op zijn plek, doe mijn helm af, snuit nog even mijn neus en ga hardlopen. Het voelt een beetje raar, net of ik heel langzaam vooruit kom. Vlak voordat ik het zwembadterrein weer verlaat staat er een verzorgingspost. Ik neem het bekertje water aan en besluit om heel even stil te staan zodat ik ook echt wat water binnen krijg. Niet dat ik bang ben voor uitdroging want ik denk dat ik het halve zwembad heb leeggedronken. Maar hierdoor kan ik mijn hartslag even wat laten zakken. Ik vervolg mijn weg en net buiten het zwembad ga ik inderdaad het bos al in. Het eerste stukje is nog verhard maar even later loop ik te glibberen door de blubber. Dat is even wat minder. Ik hou wat in om te zorgen dat ik niet onderuit ga. Het parcours bestaat verder alleen maar uit blubberige bospaadjes en zandpaadjes. Bij een bochtje ligt een man op de grond. Blijkbaar net onderuit gegaan en heeft zijn hand aan zijn kuit. Ik vraag nog of het gaat en hij schud nee, maar er staan vlak daarna wat mensen om hem heen. Ik glibber dus gewoon verder. Het is op zich wel een leuk rondje en ik vind het niet erg dat ik er nog eentje moet lopen. Ook nu heb ik weer een soort van kat en muis spelletje met een jongen. Maar na een klein klimmetje, waarbij de woorden van mijn trainster weer door mijn hoofd gingen "kleine pasjes nemen bij het klimmen", zie ik hem niet meer tot bij de finish. Lief heb ik helemaal niet meer gezien. ook het tweede rondje gaat lekker, nog lekkerder dan het eerste rondje. Ik finish in een mooie tijd van 1.37.24. 9e in mijn leeftijdscategorie. Niet slecht! Maar veel belangrijker dan de tijd vind ik dat ik heerlijk gesport heb.
Bij de finish blijf ik staan om te wachten op lief. Ondertussen komt de jongen ook binnen en even later mijn buurman. Lief laat even op zich wachten maar dan eindelijk komt hij er ook aan. En terwijl ik sta te stuiteren en nog wel een rondje wil fietsen of lopen, is hij moe. Maarrrr....hij heeft lekker gesport.
Volgend jaar zeker weer!!! Alleen twijfel ik nog of ik dan de 1/4e ga doen. Qua fietsen en lopen lukt het wel, maar dat zwemmen......... Gelukkig heb ik een jaar om te trainen.