hoe ging de halve marathon? En wat nu?
Zoals de meeste wel gezien hebben op facebook heb ik de halve marathon maar mooi even uitgelopen. Het was van de week nog niet eens zeker dat ik wel zou starten.
Nadat ik vorige week zaterdag keihard een trapper op mijn been had gekregen en een flink blauw plek had, kreeg ik afgelopen dinsdag ook nog eens kramp in mijn kuit tijdens het zwemmen. Ik kreeg die er zelf niet uit, maar ik had gelukkig een reddende engel die mijn teen naar mijn neus kon duwen. Maar...voor de zekerheid toch maar meteen het water uit gegaan. Ik voelde hem wel licht als ik liep maar woensdag viel het wel mee. Dus woensdagavond gewoon gaan trainen met de chaktirunners. Dat was waarschijnlijk toch net iets te veel geweest voor mijn kuit. Donderdag kon ik niet normaal lopen. Dus maar naar de drogist en srl gelei gehaald en extra magnesium. Maar ja, met de magnesium wel oppassen want volgens mij kan je daarvan aan de dunne raken en dat kan ik natuurlijk zondag ook niet gebruiken. 3x per dag gaan smeren/masseren met de gelei. Aan het einde van de dag ging het al iets beter, vrijdag ging het weer veel beter. En zaterdag zat er nog een klein plekje wat vervelend deed. Dus dat zou zondag wel weg zijn. En inderdaad, als ik geen rare bewegingen maakte dan voelde ik mijn kuit helemaal niet. Dus zondag gingen lief en ik na het ontbijt op pad richting Hoenderlo. Lief ging mee voor de verzorging. Klinkt best leuk, een persoonlijke verzorger. haha. Ik was niet zenuwachtig ofzo. Had alweer geen idee wat me te wachten stond. Ja, 21,1 km lopen, en ik heb natuurlijk al 2x 20 km gelopen, maar nu zou het anders zijn want ik ken het parcours niet, de heuvels niet etc. We werden met de auto ergens heen gewezen waar we moesten parkeren en het bleek nog wel een aardig stukje lopen te zijn. Er reed wel een pendelbus, maar ik koos voor het wandelen, dan werd ik al een beetje warm, want ik had het best koud. We kwamen aan bij het begin van het park (Nationaal park de hoge veluwe). Ik haalde mijn startnummer op en hoe toepasselijk, ik had startnummer 2110. en hoeveel km moest ik lopen? Juist 21,1. Er zat een chip bij die je aan je schoen moest bevestigen. Eerst wilde ik hem aan mijn veters doen maar dat was niet zo handig, hij drukte op die manier best op mijn voet, dan toch maar met de tie-wrap. We liepen verder naar het startterrein. Het zag er gezellig uit. Er stonden tenten en er was van alles te doen. We liepen even wat rond en ik bedacht ondertussen wat ik aan zou trekken/houden. Jas aan of toch maar niet. Het was best lekker weer, had het niet echt heel warm, maar dat zou ik vanzelf wel krijgen. Ik had nog 20 minuten voordat ik van start moest gaan en besloot maar om alvast in de rij te gaan staan voor de wc. Want die rij was best lang, ondertussen wikkend en wegend over de kleding. Uiteindelijk besloot ik om gewoon in kniebroek en shirt met korte mouwen te lopen!! Ik, koukleum eerste klas besloot op 8 oktober in kniebroek en shirt met korte mouwen te gaan lopen!!!! Het moet niet gekker worden. Ik gaf lief mijn spullen, hij ging alvast op pad op zijn fietsje en zou zorgen dat hij bij de 8 km zou staan. Ik ging richting start. Ik vroeg ondertussen nog even aan een andere loopster hoe de route aangegeven zou staan. Voor het geval iedereen mij straks heeft ingehaald en ik nog alleen op het parcours loop. Volgens haar staat alles aangegeven met bordjes en anders hangen er wel lintjes aan de rechterkant. Oke, dat is mooi, vorige week is me dat ook gelukt dus dat zal nu ook wel lukken. Ik kwam aan bij de start en was best een beetje verbaasd. Niemand stond te dringen, het was heel relaxt. En....dit waren toch geen 595 lopers (gisteren geteld dat er 595 ingeschreven staan bij de halve). Ik schuifelde een beetje verder naar voren zodat ik bijna vooraan stond. Niet omdat ik dacht dat ik kans maakte om als eerste vrouw over de finish te gaan, maar zo kon ik wel meteen mijn eigen tempo gaan lopen. Dat zou ik wel fijn vinden namelijk. Toen zag ik in mijn ooghoek opeens mensen met banners. 1.30, 1.45, 2.00, 2.15, 2.30. Och .... zelfs hier dus. Nou.....ik denk dat mijn streeftijd rond de 2.30 ligt, dus als ik die loper met die banner voor kan blijven zou dat mooi zijn, maar ik loop mijn eigen race dus mocht die me voorbij komen dan is dat prima. Opeens klonk het startschot, althans, ik hoorde geen schot maar de mensen begonnen te lopen, dus ik ging maar mee. Al heel snel zag ik al het bord met 1 km en vlak daarna kwam de man met de vlag (banner) van 2.00 me inhalen. Oke, te hard van start gegaan dus, maar ja, ik liep wel lekker. Toch maar even wat rustiger gaan lopen want ik moest nog 20 km. Ik probeerde op 6.15 a 6.20 min. per km te gaan lopen. Dit ging goed en voor ik het wist waren er zo al 6 km voorbij. Het weer was echt prachtig en de omgeving ook. Het was wel aardig glooiend en af en toe voelde je dit wel aan je benen. Maar maakte niet uit. Ik hobbelde gewoon verder. Af en toe zag ik lief onderweg en kreeg ik de spullen waar ik om vroeg. Alleen toen mijn mp4 leeg was kon hij niet die van hem geven want die was hij onderweg ergens verloren. Dat was jammer want nu moest ik nog 9 km naar dat gehijg van mezelf luisteren. Maar ook dat went. Opeens moest ik een zandpad op. Oei, daar had ik niet op gerekend. Het was best pittig en je moest goed kijken waar je liep. Ik was heel blij toen ik het pad zag veranderen in modderpad. Niet dus! Ik kreeg een dejavu gevoel naar vorige week. ik heb nog nachtmerries van die modder. Gelukkig was dat van korte duur en kwamen we al snel weer op een gewone weg uit. Ondertussen ook nog een sanitaire stop gehouden en oei oei, de meneer met de vlag van 2.15 had me ingehaald. Ja, dat kon niet, dat liet ik niet op me zitten. Ik heb tijd genoeg gehad om na te denken over mijn eindtijd en wat haalbaar zou zijn als ik rond de 6.20 per km zou lopen. Dus ik wilde voor de 2.15 binnen zijn, dus ik versnelde wat, wat aardig goed lukte en ging zo de groep met de vlag voorbij. Tot de 19 km ging het lekker. Daarna ging ik het echt wel merken aan mijn benen. Maar ja, wat was nu nog 2 km? Nou best veel blijkbaar want we kregen ook nog een stijgend stuk voor onze kiezen en met zware benen merkte je dat helemaal. Toen kwamen we vlakbij het feestterrein en ja....dan weet je dat je er bijna bent. Er stonden ook meer mensen aan te moedigen want hier komt het parcours van de 28km trail er ook bij. En zo hobbelde ik net voor de vlag van 2.15 over de finish. Ik was heel erg blij dat ik over de finish was. Ik voelde me echt moe en mijn benen voelde aan als lood. Ik kreeg van de organisatie een medaille (ja, nu zag ik ze wel staan met de medailles), een flesje water en een appel. Een stukje verderop stonden mensen die de chip van je schoen konden knippen en mijn been voelde zo zwaar dat het niet lukte om mijn been op te tillen, dus de meneer moest bukken. We praatten nog wat na met bekenden en ik zie de meneer nog die we voordat het begon even hadden gesproken. Zijn vriendin liep ook en kwam na mij binnen. Ik had geen zin meer om nog langer te blijven, wilde graag gaan zitten, maar als ik dat daar zou doen dan zou ik niet meer overeind komen. Dus besloten om maar de lange weg naar de auto te gaan nemen. We kwamen weer de pendelbus tegen, maar ik had werkelijk geen idee waar de auto ongeveer stond. Dus de gok maar niet genomen en gewoon gewandeld. Het was echt een pokkestuk. Ik was zo blij toen ik de auto zag. Daar nog maar wat rek en strekoefeningen gedaan, maar die leken volgens mij nergens naar.
Thuis lekker gaan douchen. En nu......een dag later, gaat het goed. Wat spierpijn in mijn bovenbenen, maar verder voel ik me er goed onder. Het was de eerste keer maar zeker niet de laatste keer dat ik een halve gelopen heb.
En dan natuurlijk de vraag:"wat wordt mijn volgende uitdaging?" Een hele marathon? Voorlopig nog niet. Daar moet je echt de tijd voor hebben. Je moet goed kunnen trainen en dat lukt op dit moment niet, met school er bij. Wat dan? Nou...... In april heb ik al een loop staan, 10 engelse zeemijl (ongeveer 18 km), verder wil ik graag een achtste en een kwart triatlon gaan doen en weer een halve marathon. Ook gaat de crossduatlon op de Posbank hopelijk in de herhaling. Ik wil hem namelijk wel eens doen onder goede omstandigheden. En misschien wel de 15 km trail op de Hoge Veluwe. Kortom weer plannen genoeg voor volgend seizoen. Maar eerst ga ik in " winterslaap" oftewel, ik blijf trainen maar ik ga de komende maanden niet mee doen met wedstrijden ofzo. Het is voor mij te koud namelijk. Dus er zal ook veel binnen getraind gaan worden. Hou mijn blog wel in de gaten want er staan nog aardig wat blogs op stapel.
Nadat ik vorige week zaterdag keihard een trapper op mijn been had gekregen en een flink blauw plek had, kreeg ik afgelopen dinsdag ook nog eens kramp in mijn kuit tijdens het zwemmen. Ik kreeg die er zelf niet uit, maar ik had gelukkig een reddende engel die mijn teen naar mijn neus kon duwen. Maar...voor de zekerheid toch maar meteen het water uit gegaan. Ik voelde hem wel licht als ik liep maar woensdag viel het wel mee. Dus woensdagavond gewoon gaan trainen met de chaktirunners. Dat was waarschijnlijk toch net iets te veel geweest voor mijn kuit. Donderdag kon ik niet normaal lopen. Dus maar naar de drogist en srl gelei gehaald en extra magnesium. Maar ja, met de magnesium wel oppassen want volgens mij kan je daarvan aan de dunne raken en dat kan ik natuurlijk zondag ook niet gebruiken. 3x per dag gaan smeren/masseren met de gelei. Aan het einde van de dag ging het al iets beter, vrijdag ging het weer veel beter. En zaterdag zat er nog een klein plekje wat vervelend deed. Dus dat zou zondag wel weg zijn. En inderdaad, als ik geen rare bewegingen maakte dan voelde ik mijn kuit helemaal niet. Dus zondag gingen lief en ik na het ontbijt op pad richting Hoenderlo. Lief ging mee voor de verzorging. Klinkt best leuk, een persoonlijke verzorger. haha. Ik was niet zenuwachtig ofzo. Had alweer geen idee wat me te wachten stond. Ja, 21,1 km lopen, en ik heb natuurlijk al 2x 20 km gelopen, maar nu zou het anders zijn want ik ken het parcours niet, de heuvels niet etc. We werden met de auto ergens heen gewezen waar we moesten parkeren en het bleek nog wel een aardig stukje lopen te zijn. Er reed wel een pendelbus, maar ik koos voor het wandelen, dan werd ik al een beetje warm, want ik had het best koud. We kwamen aan bij het begin van het park (Nationaal park de hoge veluwe). Ik haalde mijn startnummer op en hoe toepasselijk, ik had startnummer 2110. en hoeveel km moest ik lopen? Juist 21,1. Er zat een chip bij die je aan je schoen moest bevestigen. Eerst wilde ik hem aan mijn veters doen maar dat was niet zo handig, hij drukte op die manier best op mijn voet, dan toch maar met de tie-wrap. We liepen verder naar het startterrein. Het zag er gezellig uit. Er stonden tenten en er was van alles te doen. We liepen even wat rond en ik bedacht ondertussen wat ik aan zou trekken/houden. Jas aan of toch maar niet. Het was best lekker weer, had het niet echt heel warm, maar dat zou ik vanzelf wel krijgen. Ik had nog 20 minuten voordat ik van start moest gaan en besloot maar om alvast in de rij te gaan staan voor de wc. Want die rij was best lang, ondertussen wikkend en wegend over de kleding. Uiteindelijk besloot ik om gewoon in kniebroek en shirt met korte mouwen te lopen!! Ik, koukleum eerste klas besloot op 8 oktober in kniebroek en shirt met korte mouwen te gaan lopen!!!! Het moet niet gekker worden. Ik gaf lief mijn spullen, hij ging alvast op pad op zijn fietsje en zou zorgen dat hij bij de 8 km zou staan. Ik ging richting start. Ik vroeg ondertussen nog even aan een andere loopster hoe de route aangegeven zou staan. Voor het geval iedereen mij straks heeft ingehaald en ik nog alleen op het parcours loop. Volgens haar staat alles aangegeven met bordjes en anders hangen er wel lintjes aan de rechterkant. Oke, dat is mooi, vorige week is me dat ook gelukt dus dat zal nu ook wel lukken. Ik kwam aan bij de start en was best een beetje verbaasd. Niemand stond te dringen, het was heel relaxt. En....dit waren toch geen 595 lopers (gisteren geteld dat er 595 ingeschreven staan bij de halve). Ik schuifelde een beetje verder naar voren zodat ik bijna vooraan stond. Niet omdat ik dacht dat ik kans maakte om als eerste vrouw over de finish te gaan, maar zo kon ik wel meteen mijn eigen tempo gaan lopen. Dat zou ik wel fijn vinden namelijk. Toen zag ik in mijn ooghoek opeens mensen met banners. 1.30, 1.45, 2.00, 2.15, 2.30. Och .... zelfs hier dus. Nou.....ik denk dat mijn streeftijd rond de 2.30 ligt, dus als ik die loper met die banner voor kan blijven zou dat mooi zijn, maar ik loop mijn eigen race dus mocht die me voorbij komen dan is dat prima. Opeens klonk het startschot, althans, ik hoorde geen schot maar de mensen begonnen te lopen, dus ik ging maar mee. Al heel snel zag ik al het bord met 1 km en vlak daarna kwam de man met de vlag (banner) van 2.00 me inhalen. Oke, te hard van start gegaan dus, maar ja, ik liep wel lekker. Toch maar even wat rustiger gaan lopen want ik moest nog 20 km. Ik probeerde op 6.15 a 6.20 min. per km te gaan lopen. Dit ging goed en voor ik het wist waren er zo al 6 km voorbij. Het weer was echt prachtig en de omgeving ook. Het was wel aardig glooiend en af en toe voelde je dit wel aan je benen. Maar maakte niet uit. Ik hobbelde gewoon verder. Af en toe zag ik lief onderweg en kreeg ik de spullen waar ik om vroeg. Alleen toen mijn mp4 leeg was kon hij niet die van hem geven want die was hij onderweg ergens verloren. Dat was jammer want nu moest ik nog 9 km naar dat gehijg van mezelf luisteren. Maar ook dat went. Opeens moest ik een zandpad op. Oei, daar had ik niet op gerekend. Het was best pittig en je moest goed kijken waar je liep. Ik was heel blij toen ik het pad zag veranderen in modderpad. Niet dus! Ik kreeg een dejavu gevoel naar vorige week. ik heb nog nachtmerries van die modder. Gelukkig was dat van korte duur en kwamen we al snel weer op een gewone weg uit. Ondertussen ook nog een sanitaire stop gehouden en oei oei, de meneer met de vlag van 2.15 had me ingehaald. Ja, dat kon niet, dat liet ik niet op me zitten. Ik heb tijd genoeg gehad om na te denken over mijn eindtijd en wat haalbaar zou zijn als ik rond de 6.20 per km zou lopen. Dus ik wilde voor de 2.15 binnen zijn, dus ik versnelde wat, wat aardig goed lukte en ging zo de groep met de vlag voorbij. Tot de 19 km ging het lekker. Daarna ging ik het echt wel merken aan mijn benen. Maar ja, wat was nu nog 2 km? Nou best veel blijkbaar want we kregen ook nog een stijgend stuk voor onze kiezen en met zware benen merkte je dat helemaal. Toen kwamen we vlakbij het feestterrein en ja....dan weet je dat je er bijna bent. Er stonden ook meer mensen aan te moedigen want hier komt het parcours van de 28km trail er ook bij. En zo hobbelde ik net voor de vlag van 2.15 over de finish. Ik was heel erg blij dat ik over de finish was. Ik voelde me echt moe en mijn benen voelde aan als lood. Ik kreeg van de organisatie een medaille (ja, nu zag ik ze wel staan met de medailles), een flesje water en een appel. Een stukje verderop stonden mensen die de chip van je schoen konden knippen en mijn been voelde zo zwaar dat het niet lukte om mijn been op te tillen, dus de meneer moest bukken. We praatten nog wat na met bekenden en ik zie de meneer nog die we voordat het begon even hadden gesproken. Zijn vriendin liep ook en kwam na mij binnen. Ik had geen zin meer om nog langer te blijven, wilde graag gaan zitten, maar als ik dat daar zou doen dan zou ik niet meer overeind komen. Dus besloten om maar de lange weg naar de auto te gaan nemen. We kwamen weer de pendelbus tegen, maar ik had werkelijk geen idee waar de auto ongeveer stond. Dus de gok maar niet genomen en gewoon gewandeld. Het was echt een pokkestuk. Ik was zo blij toen ik de auto zag. Daar nog maar wat rek en strekoefeningen gedaan, maar die leken volgens mij nergens naar.
Thuis lekker gaan douchen. En nu......een dag later, gaat het goed. Wat spierpijn in mijn bovenbenen, maar verder voel ik me er goed onder. Het was de eerste keer maar zeker niet de laatste keer dat ik een halve gelopen heb.
En dan natuurlijk de vraag:"wat wordt mijn volgende uitdaging?" Een hele marathon? Voorlopig nog niet. Daar moet je echt de tijd voor hebben. Je moet goed kunnen trainen en dat lukt op dit moment niet, met school er bij. Wat dan? Nou...... In april heb ik al een loop staan, 10 engelse zeemijl (ongeveer 18 km), verder wil ik graag een achtste en een kwart triatlon gaan doen en weer een halve marathon. Ook gaat de crossduatlon op de Posbank hopelijk in de herhaling. Ik wil hem namelijk wel eens doen onder goede omstandigheden. En misschien wel de 15 km trail op de Hoge Veluwe. Kortom weer plannen genoeg voor volgend seizoen. Maar eerst ga ik in " winterslaap" oftewel, ik blijf trainen maar ik ga de komende maanden niet mee doen met wedstrijden ofzo. Het is voor mij te koud namelijk. Dus er zal ook veel binnen getraind gaan worden. Hou mijn blog wel in de gaten want er staan nog aardig wat blogs op stapel.
Reacties
Een reactie posten