mijn allereerste trail

Vandaag was de dag. Ik zou mijn allereerste officiele trail lopen. En ja, zoals gewoonlijk was ik weer slecht voorbereid. Gisteren wist lief te vertellen hoe laat we weg moesten, want de nieuwsbrief met de starttijden had ik niet eens gelezen. Druk met van alles behalve dat. Maar goed, daar heb ik lief dus voor. Vanmorgen toen ik gedoucht had bedacht ik me nog wel om meteen mijn hardloopkleding aan te trekken. Maar dat gaf wel even wat struggels. Het is natuurlijk best warm voor de tijd van het jaar. Wat doe je dan aan? En hoe vies ga je worden? Nou, de enige zwarte lange broek die ik heb is ook nog eens mijn winterhardloopbroek. Maar ja, om nu mijn leuke gekleurde vies te maken, dat vond ik te ver gaan. Dus dan toch maar mijn winterbroek aan. Dan was er nog de shirtjes. Thermoshirt of juist niet? Shirt met lange mouwen of juist niet. Tjonge, wat een beslissingen moet je dan toch maken. Uiteindelijk werd het een thermoshirt met een shirt met korte mouwen er over heen. Met uiteraard een jasje. Jasje kan ik altijd nog uit doen. Ook de buff ging om, ook die kan af en in mijn jaszak. En terwijl ik op mijn gemak aan het ontbijten was, liep lief druk heen en weer om zijn spullen te verzamelen. Ik bekeek het eens op mijn gemak en kwam tot de ontdekking dat ik toch ook nog wel het een en ander mee moest. Mijn startnummerband, mijn bril, wat te eten, schone kleding etc. Ik ging maar even wat sneller eten zodat ik nog tijd had om mijn spullen bij elkaar te rapen en te zoeken. Want ik ben een kei in opruimen en denk dan altijd dat ik wel weet waar ik het laat, maar dat blijkt toch niet altijd zo te zijn. De toen logische plek blijkt later meestal niet zo logisch meer. Maar ik was precies op tijd klaar. Half 10 vertrek, ik had het gehaald. Dat is al een schouderklop waard. Lief reed en ik had dus alle tijd om me mentaal voor te bereiden. Ik zat eens naar mijn schoenen te kijken. De trailschoenen die ik in een vlaag van verstandsverbijstering gekocht had. Wat zagen ze er nog mooi uit. Hoe zullen ze er later op de dag uit zien? Door hoeveel blubber moet ik? Mijn schoenen maar extra goed vast maken want ik heb geen zin om weer een schoen uit de modder te moeten vissen. Uiteraard waren we veel te vroeg op de plaats van bestemming. Wat meteen een stukje sentiment was. We parkeerden namelijk tegenover het Kmar gebouw waar ik leuke momenten heb mogen beleven met mijn Kmar collega's. Maar ook een raar sentiment. Ik ging nu ergens lopen waar ik geen goede sportherinneringen heb. Wat haatte ik dat bos! En wat haatte ik het om te moeten hardlopen. Nu doe ik het voor lol, toen omdat het moest. We meldden ons bij het secretariaat en kregen ons startnummer. Iedereen had hetzelfde nummer. 2017. Dat kan leuk worden voor de speaker. hahahaha. Om 11.30 was het dan onze beurt om te gaan starten. Ik had het best fris aan de start. Maar dat zal wel veranderen. En dat veranderde ook. Het startschot klonk en we gingen op weg. Het eerste stukje op gras. Dat was goed te doen. Maar wat was ik uit mijn comfertzone. Ten eerste had ik mijn bril op. Ik heb nog nooit met mijn bril op gelopen, maar na mijn ervaring met de duatlon leek het me toch wel verstandig. Zo kon ik tenminste alle takjes en blubber zien. En ten tweede liep ik zonder muziek. En dat merkte ik al vrij snel. Ik begon al vrij snel te hijgen en ergerde me aan mezelf. Gelukkig was dat maar van korte duur want er kwam al snel een klimmetje aan. Mijn focus ging van mijn ademhaling naar mijn voeten. Het was niet alleen een klimmetje maar we kregen ook al meteen te maken met de eerste blubber. Dus opletten geblazen. Het parcours was super mooi. Het was behoorlijk heuvelachtig. Er lag genoeg blubber en we hadden genoeg last van takken in het gezicht. Soms was het zwaar, zeker als we vals plat hadden. Dan lijkt het net of je gewoon kan lopen, maar je klimt heel langzaam. Soms kwam ik echt in een flow en liep dan heerlijk. Dit zag ik dan meteen aan mijn tijd per km. Maar soms werd ik bruut uit die flow gehaald door een flinke klim of door blubber. We hadden onderweg ook nog een beekje waar we overheen moesten en we moesten ook door hekjes. Dit hield dan wel een beetje op maar dit maakte het juist zo leuk en verrassend. Toen ik bij ongeveer 5 km was gaf mijn horloge aan dat de batterij bijna leeg was. Tja....dat heb je met zo'n voorbereiding. Hopelijk zou hij het redden tot de finish, maar waarschijnlijk niet. De laatste kilometer was pittig. We moesten een flinke heuvel op, maar ook weer af. En die was best glad. De mevrouw voor mij ging op haar billen er vanaf. Dit ging mij iets te ver. In de modder stappen is al een overwinning geweest, maar dit is me echt nog een stap te ver. Dus met 1 hand aan de grond, oftewel met 1 hand in de blubber, glibberde ik naar beneden. Gelukkig, deze had ik overleefd. Maar ik was er blijkbaar nog niet. Er kwam er nog 1 aan. hahahaha. Ook die keurig af kunnen komen. En toen......eindelijk de finish in zicht. Ik kwam binnen op 1.00.11. Dus net na het uur. Best goed gedaan. Horloge was ondertussen dus echt uitgevallen, dus ik was benieuwd bij hoeveel kilometer uiteindelijk. Maar dat kon ik pas thuis zien. Nu was het nog wachten op lief. Hij liep aan het begin voor mij. Ging volgens mij weer te snel van start, dat vond hij zelf niet. Maar ik haalde hem na ongeveer 2 kilometer in en ik heb hem daarna niet meer gezien. Dus ik had geen idee hoeveel hij achter liep. Ondertussen even staan kletsen met een mevrouw die daar stond met haar hondje. Hondje was totaal niet bang voor het vuurwerk. Er werd daar toch vuurwerk afgeschoten!!! Echt niet normaal die knallen. Zelfs ik schrok af en toe onder het hardlopen. Na ongeveer 6 minuten kwam lief aangelopen. En terwijl ik stond te stuiteren omdat ik het zo leuk vond en best nog wel een rondje had willen lopen, was lief blij dat hij binnen was. Hij voelde zijn benen heel erg en voelde zich leeg. Hij vond het zwaar, maar wel leuk. Uiteindelijk is mijn horloge uitgevallen bij bijna 8 km. Dus daarom zie je op de foto dat mijn rondje niet  helemaal aansluitend is.
Wij hebben ons jaar sportief afgesloten. Hopelijk wordt 2018 net zo'n mooi sportjaar als dit jaar.
Ik wens iedereen een mooi en sportief 2018.