sportuitdagingen

Tja....als je veel sport dan kun je wel eens een blessure verwachten. Helaas heb ik dat nu. Twee weken geleden gingen we met de hardlooptraining een rondje over een natuurpad lopen in het " achterste bos". Nu is het achterste bos al niet mijn favoriet, Het pad is niet echt lekker met veel steentjes. Maar het natuurpad was nieuw. Een zandpad, waar helaas dus ook wel eens paarden lopen. Ik twijfelde wel of mijn knie dit wel aan zou kunnen. Maar ja, ik ging er voor. Ik weet dat ik nog een rare pas nam maar op dat moment voelde ik nog niets. Nadat we weer uitgehijgd waren en weer gingen dribbelen voelde ik mijn kuit. Maar ja, zal wel weer over gaan. Lief zei nog dat het gewoon wennen is omdat het een andere ondergrond was. Maar voor mij voelde het anders dan bijvoorbeeld spierpijn. Donderdag op vrijdagnacht werd ik wakker van mijn kuit. Ik wreef er over en voelde een bult. In de ochtend zat de bult er nog. Maar even langs de dokter en de diagnose......een scheurtje in een spier.

Nu ik weet dat ik 15 km kan lopen vind ik dat ik toe ben aan de volgende uitdaging. Misschien een beetje hoogmoed want wat is nou 1x 15 km lopen? Gelukstreffer kan het geweest zijn. Maar goed, ik vind dat ik er aan toe ben want op een blauwe teen na heb ik verder geen rare dingen over gehouden aan de 15 km.  Dus..... De halve marathon!! De afgelopen week op internet aan het zoeken geweest naar een leuke loop. Het hoeft voor mij niet zo massaal te zijn en het liefst in een mooie (groene) omgeving. Eigenlijk wilde ik in september. Maar dat werd lastig. Begin september heb ik al een 1/8e triatlon staan en eind september hoop ik mee te kunnen doen met een run-bike-run op de Posbank. En tussendoor moet er ook nog gewerkt worden. Uiteindelijk kwam ik uit op de Hoge Veluwe Loop op 8 oktober.  Een loop in de buurt van Hoenderloo met verschillende afstanden. Er zijn ook trailafstanden. Maar ik hou het bij een gewone, is al zwaar zat denk ik. Nu ik een loop op het oog heb wordt het ook tijd o

Enige weken geleden kwam er op facebook een post voorbij van Losse veter. Daarin werd gevraagd voor hardlopers die deel wilden nemen aan het Jaybird team om wings for life op zondag 7 mei in Breda te lopen. (Wings for life world run is een hardloopevenement over de hele wereld. Er wordt geld ingezameld voor dwarsllaesie onderzoek. ) Het enige wat je hoefde te doen was je loopmaatje taggen en dan maakte je kans op 2 tickets. Ook zou je van Jaybird een in-ear-headphone krijgen. Nu had ik nog nooit van Jaybird gehoord, maar een evenement leek me wel leuk. Eerst maar eens gekeken of we vrij waren. Dit was zo. Ook nog even gekeken hoeveel km ik moest gaan lopen. Ik kon niet zo snel afstanden vinden, dus moest de internetpagina iets beter bestuderen en kwam er toen achter dat je dus net zo lang loopt totdat je wordt ingehaald door een catchcar. Oke, weer eens iets heel anders. En als ik na 5 km moe ben dan ga ik wandelen totdat ik word ingehaald door de car. Het leek me wel wat. Dus ik tagde

Hoe ben ik toch zover gekomen dat ik nu aan het trainen ga voor een halve marathon en een 1/8e triatlon? Als iemand mij dit 10 jaar geleden had voorspeld, dan had ik diegene voor gek verklaard. Ik en hardlopen, dat was geen goede combi. Ooit, heeeellll lang geleden ben ik als klein meisje begonnen met gymnastiek bij de plaatselijke vereniging. Ik was niet echt een natuurtalent, beter gezegd, het leek nergens naar. Was totaal niet lenig en vond al die apparaten maar eng en vooral hoog. Nu weet ik wel beter want ik heb al hoogtevrees als ik op een krukje sta en daar had ik toen natuurlijk ook al last van. Gelukkig had mijn moeder ook al snel door dat gymnastiek het niet ging worden bij mij. Ik mocht op korfbal. Ook hier was ik geen hoogvlieger en heb heel wat madeliefjes gezocht in het veld, gezellig samen met mijn tegenstandster. Trainen vond ik nog wel leuk, maar niet als we rondjes om het veld moesten lopen. Na 1 rondje had ik altijd al het idee dat ik dood ging, dat ik geen adem mee