sportuitdagingen

Vandaag was het een hele grote uitdaging. Het begon vanmorgen al toen ik uit bed kwam. Het regende behoorlijk en het zou niet stoppen. Shit, ik haat het om te sporten in de regen, maar ja, ik heb zo lang uitgekeken naar de crossduatlon oftewel de run-bike-run op de Posbank, die laat ik me niet afnemen, weer of geen weer. Dus om 8 uur zaten we in de auto. Lief reed zodat ik nog even kon studeren (oftewel lezen, lezen, lezen) Het weer werd er niet beter op. Het begon steeds harder te regenen. We kwamen op tijd aan op de parkeerplek en we hadden een mooi plekje. Ons eerst maar even gemeld. Meisje vroeg naar mijn startnummer, maar ja.....ik bereid me altijd zo goed voor (ahum) dat ik dat dus niet wist. Dat gaf niet want er stond een bord waarop je dat op kon zoeken. Kijk dat is mooi, ze houden al rekening met personen zoals ik. Ik kreeg een hele dikke enveloppe en lief een hele dunne. Ik vroeg me af wat ik er allemaal extra in had. Dus weer terug naar de auto en mijn enveloppe eens goed b

Daar gingen we dan. Fietsjes op het dak, tassen achterin. Lief een beetje zenuwachtig. Ik ben gewoon zoals altijd. Geen idee wat me te wachten staat dus waarom zou ik dan zenuwachtig zijn. Ik zie alles wel. We hoeven niet ver te rijden want we zitten het weekend in een huisje op Rabbit Hill. Dus binnen 20 minuten staan we op de parkeerplaats. We parkeren de auto en halen de fietsen van het dak. We lopen richting zwembad. Best nog wel een stukje. Als we aankomen is het gelukkig niet druk bij de registratie. We krijgen onze spullen en mogen doorlopen naar binnen. Binnen aangekomen kijken we eerst even rond. Alles staat goed aangegeven. We vragen of het mogelijk is om meteen onze fiets weg te brengen of dat we daarna het parc ferme niet meer uit mogen. Dat mag wel zegt meneer, dus lopen we met fiets richting het parc. Maar daar mogen we niet zomaar in. Eerst krijgen we ons startnummer op onze arm geschreven, met een watervaste stift natuurlijk en moet het startnummer aan de fiets gedaan