Posts

zomaar 7 maanden verder

Afbeelding
Was ik in januari vol enthousiasme weer begonnen aan mijn blog, zijn we zomaar bijna 7 maanden verder. En wat voor 7 maanden......de wereld heeft op zijn kop gestaan en staat eigenlijk nog op zijn kop. Een heel minuscuul klein iets (wat niet met het blote oog waar te nemen is)  heeft er voor gezorgd dat bijna alles tot stilstand kwam. Ik ook. En voor mij kwam het op het juiste moment. Ik ben in januari begonnen met mijn sabbatical maar ging eigenlijk net zo hard door met alles. Mijn werk viel weg maar er kwam weer zoveel voor in de plaats. En toen was er even niets meer. Dat heeft mij heel goed gedaan. Ik heb in die tijd veel geslapen en er kwam weer ruimte om na te denken over mijn gezondheid. En nu zijn we bijna 7 maanden verder en ik heb weer veel energie, ik ben er nog niet, maar ik weet dat dat nog wel gaat komen. Dit jaar had ik niet veel evenementen op de planning staan. Ik had de kiekendiefmarathon en de midzomermarathon. De laatste was vorig jaar afgelast i.v.m. de warmte. De

nieuwe fiets

Afbeelding
Sinds 13 december ben ik de trotse eigenaar van een e-bike. Nooit gedacht dat ik op deze leeftijd al een electrische fiets zou hebben. Ik riep altijd dat zo'n fiets iets is voor oude mensen. Nu zal mijn jongste wel zeggen dat ik oude ben, ik heb immers al grijs haar, ik ga bij de wandelclub, heb bloemetjes jurken en overnacht in een van der Valk hotel. Maar goed, ik ben echt super blij met mijn fiets!! De aanleiding was dat ik eigenlijk graag op de fiets naar mijn werk wilde. Toen ik dus nog niet mijn sabbatical in mijn hoofd had. De afstand tot mijn werk was maar 20 km en eigenlijk vond ik het zonde om daar iedere keer de auto voor te pakken. De co2 uitstoot, de alsmaar duurder wordende benzine etc. Maar hier in de polder heb je nu eenmaal vaak wind tegen en zelfs bij windkracht 4 is dat al stevig doortrappen. In de zomer deed ik het nog wel eens op mijn racefiets, maar in de winter op mijn racefiets vind ik altijd wat link, zeker als de weg glad is of er veel takken op de weg li

wandelclub

Afbeelding
Zoals jullie in mijn vorige stukje hebben kunnen lezen ben ik gevraagd om wandeltrainer te gaan worden. Erg leuk en ik heb er veel zin in. Maar goed, om alvast een beetje kennis te maken met de groep(en) ben ik vorige week mee geweest met een training. Ik had goed bedacht wat ik aan zou trekken. Wandelen is nu eenmaal iets anders dan hardlopen. Je krijgt het er minder snel warm van. Ik meldde me keurig op tijd bij de club en langzaamaan liep de kantine vol met enthousiaste wandel dames en heren. Oké, niet zoveel heren, 3 maar. Ik keek eens goed om mij heen en zag wel erg veel grijs en rimpels. Qua grijs haar pas ik er perfect bij maar qua rimpels en leeftijd viel ik een beetje uit de toon. Maar het kon me niet veel schelen, ik ben daar immers met een doel. Om 9 uur begon de training. We gingen aan de wandel. Na een stukje op weg te zijn ging ik mijn linkervoet voelen. Mijn sok zakte de hele tijd af en ik had het gevoel dat dit niet zo al te best zou zijn. Maar ja, je kunt nu eenmaal

de draad weer oppakken

Ik ben even een tijdje weggeweest van dit blog. Als ik het snel gezien heb wel bijna anderhalf jaar. Tjeetje, dat is lang. Te lang. Ik wil de draad weer gaan oppakken. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar qua sporten niet stil gezeten maar toch zat ik niet lekker in mijn vel. Er is veel gebeurd. Zo is mijn schoonvader erg ziek geweest en uiteindelijk overleden en ben ik van baan veranderd en weer van baan veranderd en uiteindelijk heb ik er voor gekozen om nu een sabbatical te nemen. Als je niet lekker in je vel zit dan heeft dat invloed op alles. Maar ik ben weer terug! Zoals gezegd heb ik nu dus een sabbatical en wil weer wat meer tijd vrij maken voor sporten. Verder kijk ik wat er op mijn pad gaat komen aankomend jaar. Qua sportuitdagingen heb ik er meteen al eentje te pakken. Ik ben door de atletiekvereniging gevraagd om wandeltrainingen te gaan geven. Dit vind ik echt zo super leuk! Uiteraard mag je dit niet zomaar doen, dus moet er ook een cursus gevolgd worden. Dit wordt uitdaging

niet zo soepel

Ik ben druk in training voor de 1/4 triatlon, alleen gaan de voorbereidingen niet zo soepel. Nadat ik bijna hersteld was van mijn bil/heup blessure, begon mijn knie weer raar te doen. Ik vermoed dat er weer wat stukjes los bot in mijn knie zitten en het wachten is eigenlijk op het moment dat ze op de verkeerde plek gaan zitten en ik mijn knie niet meer kan bewegen. Maar goed, tot die tijd afwachten en hopen dat het pas na 7 oktober is. Vorige week wilde ik een 10 kilometer loop doen. Gewoon hier rondje dorp, niets speciaals en dat was maar goed ook. Wat liep ik slecht zeg!! Ik leek wel een slak en ik bewoog ook niet echt soepel. En ja, als het dan toch slecht gaat dan ga je eens nadenken waar het aan kan liggen. Nou...eigenlijk aan verschillende dingen. Ten eerste heb ik de afgelopen weken enorm veel gewerkt. Zoveel dat ik weken had waarin ik 48 uur werkte. Ik werkte nog op mijn oude locatie en al aardig wat diensten op mijn nieuwe locatie. Dus het sporten kwam een beetje in de knel. H

pittig weekend

Na maanden van herstel en trainen was het dan dit weekend zover. ik weet ook niet wat ik vorig jaar dacht toen ik me inschreef voor evenementen maar blijkbaar had ik zoveel vertrouwen in mezelf dat ik het aan durfde om een 15 km te gaan lopen en de dag er na een 1/8e triatlon. Toen wist ik natuurlijk nog niet dat ik twee keer de griep zou krijgen en een blessure. Maar goed. Ik kon mijn trainingsschema precies volgen. Ik was zo waar een beetje zenuwachtig voor zondag (de 1/8e). Ik ben nogal een chaoot en doe daar een richtingsgevoel van een blinde kip bij en de chaos is compleet. Dus mezelf maar even flink toegesproken en me voorgenomen om het wisselvak goed te verkennen en aan de vrijwilligers te vragen welke kant ik op moet. Maar eerst moest zaterdag nog. We kregen vrijdag al een bezorgd appje van middelste dat de loop misschien werd afgelast in verband met de hitte. Al snel daarna had ik een mailtje dat er niets klopte van het bericht van het AD en dat de loop gewoon door zou gaan, m

het leed dat blessure heet en iets over regels

Afbeelding
Het was weer eens zo ver. Ik heb een blessure gehad. Ik zeg expres gehad, want het gaat nu wel weer aardig goed. Ik had een overbelasting van mijn heup/bil spieren aan de rechterkant. Nu verwacht je natuurlijk dat het door het sporten komt, maar deze keer kwam het door mijn werk. Vaak doe je dezelfde handelingen en wil je alles snel doen (althans ik wel). Dat was dus het probleem nu. Het zeurde al vanaf oktober en in eerste instantie dacht ik dat het door de halve marathon kwam. Maar afgelopen winter niet zo heel veel gelopen ivm het weer maar het zeurende gevoel bleef. Ik besloot maar eens de stoute schoenen aan te trekken en naar de fysio te gaan. Het sportseizoen kwam er immers al weer aan en dan kan ik geen blessure gebruiken. Ik ben er een paar keer gemasseerd en de uitwerking daarvan was heel wisselend. Soms kon ik niet zitten omdat het pijn deed en soms viel het mee, voelde ik maar een klein beetje. Na 3 sessies zou ik nog 1x naar de fysio gaan en daarna zou ze me doorsturen voo