het leed dat blessure heet en iets over regels

Het was weer eens zo ver. Ik heb een blessure gehad. Ik zeg expres gehad, want het gaat nu wel weer aardig goed. Ik had een overbelasting van mijn heup/bil spieren aan de rechterkant. Nu verwacht je natuurlijk dat het door het sporten komt, maar deze keer kwam het door mijn werk. Vaak doe je dezelfde handelingen en wil je alles snel doen (althans ik wel). Dat was dus het probleem nu. Het zeurde al vanaf oktober en in eerste instantie dacht ik dat het door de halve marathon kwam. Maar afgelopen winter niet zo heel veel gelopen ivm het weer maar het zeurende gevoel bleef. Ik besloot maar eens de stoute schoenen aan te trekken en naar de fysio te gaan. Het sportseizoen kwam er immers al weer aan en dan kan ik geen blessure gebruiken. Ik ben er een paar keer gemasseerd en de uitwerking daarvan was heel wisselend. Soms kon ik niet zitten omdat het pijn deed en soms viel het mee, voelde ik maar een klein beetje. Na 3 sessies zou ik nog 1x naar de fysio gaan en daarna zou ze me doorsturen voor een dry needling behandeling. Ja ja voodoo praktijken. Maar dat wilde ik niet. Bij mijn laatste fysiobezoek kreeg ik ook oefeningen mee. Geen spectaculaire oefeningen maar echt van die oma oefeningen. Daar zou ik het nog even mee proberen en anders zat er niets anders op dan naalden in me te laten steken. Maar gelukkig. De oefeningen hielpen goed en het gaat nu zo goed dat ik afgelopen donderdag 8 km gelopen heb en geen last van mijn heup/bil heb. Helaas heb ik door mijn blessure wel de Vuurtorenloop op Vlieland moeten missen. Die was vorig weekend. En wat had ik die graag willen lopen!!! Het parcours was echt mijn parcours, lekker uitdagend, over het strand, door de duinen, klimmetje er in. En het weer was echt mijn weer. 20+ en bijna wind stil. Maar helaas, ipv lopen stond ik de chaktilopers aan te moedigen bij de bult richting de vuurtoren. Ik had de bult zelf in de ochtend gelopen. Een pittige klim, maar te doen. Ja als je op Vlieland ben moet je natuurlijk wel even lopen. En ik heb me keurig aan mijn schema gehouden. Want ja, na een blessure moet je weer rustig opbouwen. Niets forceren anders kan ik het seizoen wel vergeten. Fietsen mocht ik wel en dat heb ik dan volop gedaan. Heerlijk langs de tulpenvelden. En rust. Ook dat heb ik voldoende genomen. Ik ben de afgelopen twee maanden ook twee keer ziek geweest en ook dat vreet aan je lichaam. Ik was moe moe en moe. Vreselijk. Rusthartslag bleef lang heel hoog, dus het was echt tijd voor actie. En dan actie in de zin van even goed voor mijn lichaam zorgen. Dus ik heb een leuk boek gekocht en ben met het mooie weer heerlijk in mijn hangmat gaan liggen. En het boek is echt grappig. Het heet " De regels, gids voor pedaalridders" . En ja inderdaad, het gaat over fietsen. Bij het fietsen schijn je veel ongeschreven regels te hebben. Vooral om regel 14 heb ik erg moeten lachen. Regel 14: Koersbroeken zijn zwart. Vlak voordat ik dit boek begon te lezen was ik wezen spinnen en had er een spinner een lichte blauwe broek aan. Ze had echt een heel leuk pakje en ik vond vooral de kleur erg leuk en weer eens wat anders, maar toen we ongeveer een half uurtje op de spinfiets zaten begon er zich opeens een donkere vlek te vertonen bij haar bilnaad. Natuurlijk gewoon zweet maar erg prettig zag het er voor mij, ik zat achter haar, er niet uit. Toen ik regel 14 las moest ik meteen aan haar denken en heb dus ook besloten om geen andere kleur fietsbroek te kopen. Het is zwart en het blijft zwart. hahahaha
Ik ga dus rustig weer opbouwen en heb daar gelukkig ook de tijd voor. Mijn eerste evenement staat pas op 30 juni gepland, de 15 km tijdens de midzomermarathon in Apeldoorn, dus ik heb tijd zat.